ساعت ۵:۰۴ صبح

داشتم فیلم بوتیک رو میدیدم

احتمالا زمان ضبطش من خیلی کوچیکه بودم

اما

نگاه میکردم به چهره گلشیفته

به حرفا و سادگی توی کلامش

وقتی با محمدرضا گلزار حرف میزد

به عنوان یه دختر مال اون دهه

حتما بخشی از این شخصیت نشون از ویژگی دخترای اون دوره بوده

دختری که دلش میخواد کافه گلاسه بخوره

شلوار پاچه گشاد بپوشه

و دریا رو از نزدیک ببینه_منظورم دریای ترکیه نیست ها،همین ایران خودمون!

و پسر مقابلش محو این همه سادگی

چقدر عوض شدیم

همه امون

هم خودمون

هم طرز حرف زدن و فکر کردنمون

هم آرزوهامون!!